Dlaczego Trening Globalny to metoda?

Terapia pedagogiczna, nazywana reedukacją, zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi bądź wyrównawczymi, to szereg specjalistycznych oddziaływań na dziecko, które przejawia różnego rodzaju nieprawidłowości w rozwoju psychomotorycznym i społecznym w obrębie motywacji, emocji, nabywania i przyswajania wiedzy, integracji i współżycia socjalnego. Metody terapii pedagogicznej o charakterze psychologiczno-pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym mają na celu stworzenie dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, wygaszania negatywnych objawów zachowania, kształtowania prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy oraz zdolności praktycznego posługiwania się nabytymi umiejętnościami w życiu pozaszkolnym.

Wieloletnie doświadczenia w mojej pracy oraz obserwacja rozwoju dzieci, jak również ciągłe pogłębianie wiedzy w tym zakresie i poszukiwanie nowoczesnych form terapeutyczno edukacyjnych, stanowi podstawę powstania koncepcji i metody Treningu Globalnego. Trening Globalny całościowo w sekwencji rozwojowej bada, ocenia potrzeby i problemy ucznia mając na celu dostosowanie form technik i narzędzi pracy wspierającej rozwój.

 

Trening Globalny

 

Całościowe ujęcie (globalne) wszystkich sfer rozwojowych z uwzględnieniem zależności przyczynowo-skutkowych zachodzących pomiędzy nimi w wyniku wystąpienia czynników zakłócających rozwój.

Globalny ponieważ dotyczy wielowymiarowegooddziaływania na umiejętności.

czytam tekst, rozumiem go, jestem spokojna, jestem skoncentrowana, odnoszę sukces, umiem opowiedzieć na pytanie, czynię to bez wysiłku, napięcia i kontroli.

Trening dotyczy motoryki i sensoryki – ruch ukierunkowany-jest realizowany w sekwencji intensywnego oddziaływania na poszczególne umiejętności.

Trening Globalny swym zasięgiem obejmuje:

  • umiejętności szkolne
  • sensoryczną integrację
  • potencjał intelektualny
  • aktywność ucznia
  • rozwój emocjonalny
  • sposób funkcjonowania i sprawności ruchowej, ( jakich środków
    technicznych potrzebuje).

 

Tre­ning Glo­balny stwo­rzony został dla dzieci o spe­cy­ficz­nych potrze­bach edu­ka­cyj­nych z róż­no­rod­nymi zabu­rze­niami oraz defi­cy­tami. Tre­ning nie gene­ra­li­zuje okre­ślo­nego wieku dzieci, można pra­co­wać daną stra­te­gią zarówno z dziećmi młod­szymi jak i star­szymi, bowiem dla każ­dego jest kon­stru­owany indy­wi­du­alny pro­gram tera­pii.

Stra­te­gia Tre­ningu Glo­bal­nego wyko­rzy­sty­wana jest przy pracy z dziećmi z nastę­pu­ją­cymi zabu­rze­niami:

  • Zaburzenia integracji sensorycznej
  • Dysleksja
  • Porażenie mózgowe
  • Zaburzenia emocjonalne
  • Zaburzenia zachowania
  • Dzieci zdolne

Każde dziecko jest inne, dla­tego potrze­buje indy­wi­du­al­nego roze­zna­nia w zakre­sie pro­ble­mów oraz moc­nych stron. Zada­niem tre­ningu jest indy­wi­du­alne podej­ście do pod­opiecz­nego, wyraź­nie pod­kre­śla­jąc podmio­to­wość. Twórcy pro­gra­mów tera­peu­tycz­nych pro­jek­tują oraz wyko­nują rów­nież zaopa­trze­nie orto­pe­dyczne w postaci środ­ków pomoc­ni­czych, aby umoż­li­wić edu­ka­cję oso­bom nie w pełni spraw­nym.

Formy pracy i wykonanie są również dostosowane do:

  • wieku
  • możliwości motorycznych
  • problemów sensomotorycznych

Dla każdego problemu sensoryczno-motorycznego istnieje inna forma sprawdzenia:

  • wiedzy
  • możliwości logicznego myślenia
  • kojarzenia
  • myślenia przyczynowo-skutkowego
  • czytania i rozumienia treść
  • zapamiętywania
  • pisania

Metoda Tre­ningu Glo­bal­nego zakłada rów­nież wie­lo­pro­fi­lową dia­gnozę dziecka, która oparta jest o dogłębną obser­wa­cje jak i indy­wi­du­al­nego roze­zna­nia w zakre­sie jego pro­ble­mów oraz moc­nych stron.

Diagnoza Treningu Globalnego może być:

  • Pedagogiczna
  • Sensomotoryczna
  • kinestetyczna
  • psychologiczna – potencjał
  • stylu uczenia się
  • dominacji półkuli mózgowej
  • funkcjonowania emocjonalno-społecznego (psychologiczna)

Dia­gnoza Tre­ningu Glo­bal­nego swym zało­że­niu opiera się na roze­zna­niu potrzeb i pro­ble­mów ucznia w zakre­sie jego funk­cjo­no­wa­nia sen­so­rycz­nego, roz­po­zna­nie stylu ucze­nia się a także jego moc­nych stron. Następ­nie korzy­sta­jąc z tych infor­ma­cji stwo­rzony zosta­nie odpo­wiedni warsz­tat pracy dziecka, na który skła­dać się będą odpo­wiednie środki dydak­tyczne wspie­ra­jące w jak naj­lep­szy spo­sób współ­dzia­ła­nie sys­te­mów zmy­sło­wych dziecka, gdyż tylko ich pra­wi­dłowe funk­cjo­no­wa­nie sprawi, że dziecko będzie przy­go­to­wane do podej­mo­wa­nia aktyw­no­ści szkol­nych i będzie miało pod­stawy do zdo­by­wana nowych umie­jęt­no­ści.

 

STANDARDY TRENINGU GLOBALNEGO

  • Porządkuje systemy wspomagania.
  • Wprowadza strukturę zajęć.
  • Uwzględnia elastyczność tejże struktury.
  • Czyni pracę trenera-przewodnika.
  • Wycofuje słownictwo negatywnie kojarzeniowe, stygmatyzujące.
  • Honoruje a nie stygmatyzuje uczestników treningu.
  • Opracowuje oraz używa autorskie narzędzia wspomagania rozwoju.
  • Nie dzieli podopiecznych lecz ich prawdziwie integruje (dzieci z różnorodnymi problemami podlegają tym samym standardom).
  • Nie algorytmizuje treningu ze względu na zbyt dużą liczbę zmiennych podlegających ocenie ale indywidualizujemy pracę.
  • Szanuje podopiecznego, czyni go bezpiecznym. Tu podopieczny jest zmotywowany ponieważ zna swój cel, musi pokonać przeszkody aby go osiągnąć ( ma stawiane wymagania).
  • Wielowymiarowość, funkcje wspomagające umiejętności szkolne oraz wielość form realizacji- każde dziecko ma zindywidualizowane formy od ćwiczeń motorycznych, sensorycznych po karty pracy oraz komunikację.
  • Pełna diagnoza oparta o światowe osiągnięcia naukowe.
  • Przewodnik- terapeuta- wykształcony ale nie zrutynizowany.
  • Poszukiwanie oraz ewaluacja realizacji programu.
  • Uśmiech, żart, przyjemność.
  • Merytoryczna opieka nad rodzicami – rozmowa, pełna informacja o dziecku, pozytywne spojrzenie na dziecko.
  • Szkolenia.
  • Wynajdowanie sposobów na brak koncentracji uwagi dziecka, zaaktywizowanie oraz zmotywowanie.

Two­rze­nie metody Tre­ningu Glo­bal­nego opar­tej jest o sekwen­cję roz­wo­jową – upo­rząd­ko­wana, sys­te­ma­tyczna, kon­se­kwentna forma tre­ningu sen­so­rycz­nego oraz umie­jęt­no­ści kształ­to­wa­nia nor­ma­tyw­nych zacho­wań spo­łecz­nych w ramach norm spo­łecz­nych.

 

Trening Globalny można nazwać metodą ponieważ:

 

  • zawiera własną strukturę scenariusza dostępną TYLKO dla przewodników Instytutu chronioną prawem
  • zawiera własną strukturę programu
  • zawiera własne cele programu / ćwiczenia
  • zawiera własne standardy pracy
  • zawiera własne ćwiczenia karty pracy opracowane strukturalnie całościowo
  • posiada własną stronę www.trening-globalny.pl
  • zawiera własne programy multimedialno-ogólnorozwijające

Struktura programu zawiera:

  • strukturę scenariusza,
  • cele ćwiczeń-szczegółowe,
  • standardy opracowane dla indywidualizacji ćwiczeń,
  • Diagnozę, która stanowi punkt wyjścia do rozwoju (dziecko jest zdrowe w oczach PRZEWODNIKA),
  • ćwiczenia sensomotoryczno-odruchowe Treningu Globalnego,
  • karty pracy indywidualnej – programy indywidualne i grupowe dostosowane do grupy dzieci i głównych ich problemów oraz sposobu funkcjonowania.

Karty opracowane wielozmysłowo:

  • umiejętności sensoryczne
  • umiejętności wzrokowe
  • umiejętności słuchowe
  • umiejętności ruchowe
  • umiejętności dotykowe
  • umiejętności czytania
  • umiejętności pisania
  • umiejętności językowe-komunikacji
  • umiejętności logicznego myœlenia
  • umiejętności przyczynowo-skutkowe
  • trening emocjonalny

W obrębie metody Treningu Globalnego opracowane zostały:

  • formy pracy, komunikacji, nawiązywania relacji i egzekwowania umiejętności
  • sposoby oddziaływania i pracy z rodzicami w ramach Programu Wychowawczego
  • praca z osobą dorosną dla poprawy funkcjonowania i komfortu życia oraz celów przenoszenia własnych możliwości i wygody życia
  • opisywanie mechanizmów rozwojowych dzieci, młodzieży jak i również dóbr dorosłych
  • programy ogólnorozwojowe Multimedialne
  • aplikacje i gry rozwojowe oraz tworzenie portalu edukacyjnego

Metoda to nie pigułka jed­na­kowa dla wszyst­kich. Metoda jest ryt­mem dzia­ła­nia według okre­lo­nej sekwen­cji w okre­ślo­nym cza­sie. W obrę­bie tej samej struk­tury doko­ny­wane są zin­dy­wi­du­ali­zo­wane formy pracy:

  • ciało musi się zintegrować
  • systemy zmysłowe współpracować
  • odruchy pierwotne zintegrować
  • analizatory przetwarzać
  • dziecko musi się komunikować i umieć korzystać z zasobów potencjału intelektualnego

Dla­tego wie­dza i myśle­nie, cią­głe ucze­nie się i doko­na­le­nie w ramach ogól­nych oraz w ramach Tre­ningu Glo­bal­nego są bar­dzo ważne i sta­no­wią o dal­szych kom­pe­ten­cjach PRZEWODNIKA takich jak pisa­nie sce­na­riu­szy, zesta­wów domo­wych oraz opi­nii i opi­sów dia­gnoz dzieci.

Na pod­sta­wie wyżej wymie­nio­nych powstały ćwi­cze­nia w for­mie kart pracy dosto­so­wane do róż­nych form komu­ni­ko­wa­nia się i wyko­rzy­stu­jąca różne jej formy ale przede wszyst­kim wywo­łu­jąca komu­ni­ka­cję kształ­tu­jąca roz­wój poznaw­czy, edu­ka­cyjny oraz roz­wój emo­cjo­nalny i spo­łeczny tej grupy dzieci. Wyko­rzy­sty­wa­nie poza Insty­tu­tem form pracy i tre­ści ćwi­czeń oraz kon­cep­cji i struk­tury roz­woju dzieci – jest naru­sze­niem praw autor­skich i godzi dobre imię Insty­tutu wszyst­kich tera­peu­tów, prze­wod­ni­ków oraz autora.

Każde ćwiczenie posiada:

  • cele główne i pośrednie
  • Indywidualną wersje treningu realizującą w grupie
  • tempo pracy
  • zasady realizacji
  • rolę nauczyciela
  • stopniowanie trudności w obrębie zadanie
  • procedury realizacji

Każdy czło­wiek posiada swój wła­sny mecha­nizm funk­cjo­no­wa­nia, który jest uwa­run­ko­wany sta­nem funk­cjo­no­wa­nie sen­so­rycz­nego, neuro-moto­rycz­nego i odru­cho­wego, indy­wi­du­al­nymi cechami osob­ni­czymi, genami, poten­cja­łem inte­lek­tu­al­nym, oso­bo­wo­ścią, cha­rak­te­rem, tem­pe­ra­men­tem oraz wycho­wa­niem, poczu­ciem bez­pie­czeń­stwa i świa­do­mo­ścią, komu­ni­ka­cją emo­cjo­nalną, sty­lem ucze­nia się i pre­fe­ren­cjami rodzaju inte­li­gen­cji. Zmien­nych roz­wo­jo­wych jest zbyt wiele by usta­lić jeden sku­teczny algo­rytm oraz pra­wi­dłową gospo­darkę zaso­bami emo­cjo­nal­nymi. Jed­nak odkry­wa­jąc mecha­nizmy funk­cjo­no­wa­nia neuro-senso-psych-emo­cjo­nal­nego możemy wspo­ma­gać peł­niej i sku­tecz­niej wpły­wa­jąc na cało­ściowy roz­wój pod­opiecz­nego – nie­za­leż­nie od jego wieku.

 

Na koniec chcia­ła­bym pod­kre­ślić, iż Tre­ning Glo­balny to nie pigułka lub instruk­cja obsługi z algo­ryt­mem postę­po­wa­nia. Każde dziecko jest inne, potrze­buje indy­wi­du­al­nych form i tech­nik pracy. Potrze­buje indy­wi­du­al­nego roz­po­zna­nia potrzeb i pro­ble­mów, dosto­so­wa­nie wspo­ma­ga­nia umoż­li­wia­jący dziecku wie­lo­pro­fi­lowy roz­wój tak aby stało się osobą, która w pełni korzy­sta z zaso­bów swo­jego poten­cjału inte­lek­tu­al­nego bez względu na to jaki ten poten­cjał jest.

 

Dziękuję za uwagę.

Opracowała: mgr Dorota Rudzińska-Friedel