Obraz terapeuty i dziecka w Terapii Globalnej

  1. Lubi dzieci i pracę z nimi
  2. Patrzy na dzieci w pozytywny sposób
  3. Wspiera wszystkie zadania
  4. Staje się współwykonawcą
  5. Uczestniczy czynnie w każdej czynności, którą wykonuje dziecko
  6. „Manipuluje” wykonywaniem ćwiczenia w taki sposób, aby przyniosło ono w oczach dziecka sukces
  1. Empatycznie uczestniczy w radościach dziecka
  2. Wspiera podczas trudnych sytuacji
  3. Jest wymagający i konsekwentny
  4. Mówi prawdę
  5. Określa zasady i przestrzega ich wykonania sam im podlegając
  6. Pracuje blisko dziecka wykorzystując często z dzieckiem ćwiczenia (często na podłodze)
  7. Uwaga terapeuty cały czas skierowana jest na dziecko
  8. Terapeuta staje się przewodnikiem podczas wykonywania zadań
  9. Jest odpowiedzialny
  10. Jest przyjacielem
  11. Potrafi dostosować każde zadanie do potrzeb i możliwości dziecka
  12. Wie, w jaki sposób obserwować zachowania sensomotoryczne dziecka i jak je opisywać: (– diagnoza, – konstruowanie programu, – ewaluacja programu, – rediagnoza)
  13. Zna cel każdego ćwiczenia przewidzianego w scenariuszu i potrafi go ułożyć
  14. Nie jest ważny deficyt dziecka, czegokolwiek dotyczy, ale mocna strona, o którą można się oprzeć
  15. Jest twórczy
  16. Jest oparciem podczas wykonywania zadania
  17. Wspiera, motywuje, nagradza
  18. Kiedy trzeba jest blisko, kiedy widzi, że ma możliwość wykonania zadania, daje pole do samorealizacji, ale cały czas jest na tyle blisko, by wspomagać. Daje dziecku jasny komunikat: jesteś bezpieczny, bo jestem i czuwam, ale jeśli zobaczę, że potrafisz zrobić to sam, będę od ciebie wymagać – aby koniec końców móc cię nagrodzić i cieszyć się razem z tobą sukcesem
  19. Trening Globalny daje rodzinie tylko pozytywny obraz dziecka, pokazując jego mocne strony. Wszystko po to, aby w wyniku budowania pozytywnego obrazu samoocena dziecka w oczach jego samego i otoczenia wzrosła. Jest to podstawa motywacji dziecka
  20. Terapeuta musi sprawić, by dziecku chciało się chcieć
  21. Dziecko jest podmiotem wszelkich działań wspierających i terapeutycznych
  22. Bez dziecka dla dziecka nic się nie wydarzy. Przykład: „nawet dziecko, które płacze na widok terapeuty, nie chce z nim ćwiczyć, po ćwiczeniach rozumie, że terapeuta jest wsparciem i powoduje korzystne zmiany w jego życiu”.

Każde dziecko ma swój kluczyk – do każdego dziecka jest system, metoda, dotarcie i wspomaganie przyczyn jego problemów, deficytów, braku umiejętności.

Terapeuta potrafi znaleźć ten kluczyk.